2023 (Black Widow)
Met de muziek van de Italiaanse band Il Cerchio D’Oro waan je je in de hoogtijdagen van de Italoprog. Wakker worden is mijn advies. Het hier besproken “Pangea E Le Tre Lune” is namelijk een hedendaags album, uitgebracht op 13 mei 2023 door het gerenommeerde Black Widow Records. Il Cherchio D’Oro is opgericht in 1974 door de broers Terribile, Guiseppe op basgitaar en Gino op drums samen met toetsenist Franco Piccolini. Aan het begin van de jaren 80 valt het doek voor de band die daarmee roemloos ten onder gaat. In 2005 maakt Il Cerchio D’Oro een comeback en verschijnen er regelmatig albums van het gezelschap. “Pangea E Le Tre Lune” is inmiddels hun vierde werkstuk met nieuw materiaal en ik voel me vereerd dat ik dit album onder de aandacht mag brengen, het is in alle opzichten een uitstekend schijfje.
Liefhebbers van bands als Le Orme en PFM, maar vooral van Locanda Della Fate, kunnen hun hart ophalen aan de muziek van het vijftal. Een grote rol in het retro-gehalte van het album is weggelegd voor toetsenist Piccolini. Deze weldoener geeft met z’n vintage instrumentarium kleur aan het bandgeluid. Het meest imponerende wat dat betreft is z’n spel op het Hammondorgel dat voor een heerlijke Genesis-touch zorgt. Daarnaast is hij ook regelmatig met z’n Mellotron en Moog in de weer. Al die verrichtingen krijgen meer zeggingskracht omdat de gitaar nooit ver weg is. Dat is ook bijna onmogelijk, er doen namelijk drie gitaristen mee op dit album, één vast bandlid en twee gasten. Het is een uitbundig gebeuren en tevens zijn er nog twee akoestische gitaren. Toch is er met zorg gecomponeerd, de muziek ademt en alles klinkt mooi transparant. Vaak moet ik aan Grobschnitt denken, zelfde soort heldere basloopjes, zelfde soort arpeggio’s, zelfde soort theatrale zang en het rauwe randje is ook al identiek.
“Pangea E Le Tre Lune” openbaart zich op vinyl met zes nummers, aan de cd is nog een bonustrack toegevoegd. Deze duurt 4:26. Het reguliere materiaal daarentegen klokt allemaal tussen de ruim vijf en bijna negen minunten, mini-epics dus. Neem maar van mij aan dat niets minder waar is. De nummers zijn dankzij de vele tempo- en sfeerwisselingen enorm gevarieerd.
Prijspakker, als je het mij vraagt, is opener Pangea. Na een mid-tempo intro van piano, synthesizer en later ook Mellotron neemt de band je mee in hun wereld. Het is knap hoe men alles bij elkaar houdt in een consistente compositie want er gebeurt nogal wat. Zo word je plat geknuffeld door een sprankelende gitaar, zo word je aan je haren getrokken door enkele felle uithalen. Dan weer zwelt het orgel aan of zweef je weg op de ijle synthklanken. Het nummer doet soms zwierig aan, haast folky. De zang is theatraal en de samenzang bronstig. Het is zaligmakend veel. Het daaropvolgende Alla Deriva is een nogal ander verhaal. In eerste instantie lijken we af te stevenen op een wat donker hardrocknummer, de band komt echter met een stuk vol roffels en breaks, soms marcherend en nooit gekunsteld. Van hardrock is hier geen sprake meer.
In de overige nummers van het album laat de band het nergens afweten. Il Cerchio D’Oro weet gewoon door te gaan met het neerzetten van kwaliteitsmuziek. Luister maar naar het met viool opgesmukte Dialogo, het epische Le Tre Lune, het Marillion-achtige Dal Nulla Così en de afsluiter van het reguliere album E La Vita Iniziò. Ook hier ben je verzekerd van virtuoze, geïnspireerde en smaakvolle prog.
De extra aan de cd toegevoegde track Crisi is een oudje uit 1981. Het is een relatief kort en bondig nummer dat het moet hebben van z’n uitbundigheid. Het ligt een beetje in de lijn van Deep Purple en kan niet in de schaduw staan van het materiaal daarvoor.
Het fijne van dit album is de verbeeldingskracht die er vanuit gaat. “Pangea E Le Tre Lune” is gebaseerd op een concept dat handelt over een fictief verhaal rondom het supercontinent Pangea. Tja, een paar honderd miljoen jaar geleden bestond de aarde uit slechts één aaneengesloten continent, Pangea genaamd. Meer kan ik je niet over het concept vertellen. Hoeft ook niet, de muziek spreekt voor zich.
© Dick van der Heijde 2023