1991 heruitgave 2023 (OOB Records)
Op de Noordpool ben ik nooit geweest, op de Zuidpool evenmin. Mij te koud. En hoe zit het eigenlijk met jullie? Wim Hof of koukleum? Ton Scherpenzeel heeft de oplossing. Op 15 oktober 2023 verschijnt bij OOB Records de gelimiteerde heruitgave van zijn in 1991 uitgebrachte “Virgin Grounds”. De instrumentale toetsenmuziek is destijds geschreven voor de tv-documentaire Conquer The Arctic en loopt dus over van de verbeeldingskracht. Op de heruitgave is alles geremixt en geremasterd terwijl er ook nog twee nieuwe nummers aan zijn toegevoegd, Departure en Arrival. Kom op koukleumen, zet je koptelefoon op en ga mee op deze sonische reis vanuit je luie stoel.
Luisterend naar het spel van Scherpenzeel bij Kayak, de band waar hij maar liefst achtenveertig jaar de klavieren heeft bespeeld, hoor je naast een uitstekende virtuositeit een enorme hoeveelheid smaak en compositorische rijkdom. Het zijn deze twee facetten die ook van “Virgin Grounds” een prettig geheel maken. Dat met name de gebruikte leadsounds wat gedateerd zijn resulteert eigenlijk alleen maar in charme.
Zo ijzig en kil als bij Eddie Jobson (UK) zal je het hier niet aantreffen. Daar komt bij dat Scherpenzeel z’n akkoorden een wollig geluid meegeeft, harmonieën die doen denken aan een behaaglijk sneeuwtapijt. De linkse hand van Scherpenzeel, waar de bassen mee worden gespeeld, doet leuke dingen. Af en toe duikt er een harpachtig geluid op en in enkele nummers klinkt een drumcomputer.
“Virgin Grounds” is een filmisch werkstuk dat z’n muzikale inspiratie haalt bij acts als Vangelis en Jean Michel Jarre. Vooral in opener Departure is de Vangelis-vergelijking overduidelijk en ook de geëmuleerde vrouwenstem is niet te missen. In het daaropvolgende titelnummer is het een feest voor de liefhebber van langgerekte strings terwijl het in het Jarre-achtige Conquer The Arctic juist een ritmisch gebeuren is met sequencers en korte brassgeluiden. In White World wordt new age gekopppeld aan bovengenoemde linkerhand met als resultaat dat de verlatenheid van het witte landschap prachtig word verklankt.
Als je het poolgebied beschouwt als een oase (en waarom zou je dat niet) kan je je ruim 66 minuten lang wanen in dit ontzagwekkende gebied. Dat Scherpenzeel zich voortdurend laat gelden, komt het beste naar voren in de twee wat langere nummers van “Virgin Grounds”, Midnight Sun en Northern Lights. In deze nummers klinkt een soort zen-vibe door die je niet wil missen. Het afsluitende Arrival heeft de typische Scherpenzeel-weemoed die je op elk album van Kayak terug vindt.
“Virgin Grounds” is een prachtig album dat dankzij de toevoeging van twee extra nummers op deze heruitgave de kop en staart heeft gekregen die het verdient. Muts op en luister!
© Dick van der Heijde 2023