2023 (Progressive Gears Records)
Het uit Engeland afkomstige kwartet Ruby Dawn brengt muziek vol hypnotiserende, krachtige en atmosferische grooves met daaroverheen teksten die een maatschappelijke strekking hebben. Dit alles resulteert in een aanstekelijk progressief rockgeluid dat op z’n minst toegankelijk is te noemen. De band combineert een emotionele intensiteit met meeslepende expressies en een hartverwarmende drive. Het bandgeluid klinkt als een samensmelting van Massive Attack en Pink Floyd, dit met hun eigen energie en passie die de luisteraar onderdompelt in een poel van aanstekelijke geluiden. De band bracht hun debuutalbum “Beyond Tomorrow” uit in april 2023. De digitale download en de fysieke CD zijn exclusief verkrijgbaar op BandCamp.
De vraag is natuurlijk wat dit debuutalbum inhoudelijk te bieden heeft. Laten we het hebben over de details. Het opmerkelijke aan de twaalf nummers van “Beyond Tomorrow” is dat deze op detailniveau nauwelijks van elkaar verschillen. Allereerst gaat de zangeres, Carola Baer, onder de loep. Haar uitbundige stem heeft een onmiskenbare jaren 80-uitstraling, denk aan bijvoorbeeld Hazel O’Connor. Het fijne van haar stem is dat ze een heerlijk rauw randje heeft. Ook doet ze niet aan toonladderacrobatiek en dat is een zaligheid. Wel had ze van mij een tikkeltje harder in de mix gemogen, terwijl de verdere productie van het album door bassist Ian Turner dik in orde is. Vooral het geïmproviseerde karakter dat aan de meeste nummers ten grondslag ligt, komt goed uit de verf. Ruby Dawn maakt dampende muziek waar de toetsen zinderend zijn, de gitaarverrichtingen ontzagwekkend en de ritmesectie opzwepend.
Het album gaat sterk van start met Save The Day en het daaropvolgende Star On You. Beide nummers zetten de muziek die de band wil uitdragen prima neer. De zang pakt je, de gitaar van Dave Salsbury vloert je en de ritmesectie bestaande uit bassist Ian Turner en drummer Adam P Perry neemt je mee in hun droomwereld, een plaats waar je nog lang wil blijven en dat kan ook, er volgen nog genoeg liedjes.
Hoogtepunten zijn Stonewall en het weergaloze Man Where’s Your Heart. Te horen valt hier dat een slepende loungegroove overstelpt wordt door intens gitaarspel in de lijn van David Gilmour en Steve Rothery. Verschil is wel dat sommige gitaarakkoorden als bliksemschichten uit de hemel schieten.
Ruby Dawn heeft met z’n zinderende ritmes een groovy stijl te pakken die het wel eens goed zou kunnen doen in een lang nummer. In het ruim tien minuten durende Into The Sun blijkt echter dat dit geen appeltje-eitje is voor de band. De ideeën zijn opzich niet verkeerd. Zo wordt er een lekkere Oosterse vibe door het nummer heen geweven. Echt van de grond komen doet het niet, de andere liedjes van de plaat zijn gewoonweg beter. Met enig editwerk zou Into The Sun in ieder geval gebaat zijn.
Ook het afsluitende Dust And Fire mag zich rekenen tot de hoogtepunten. Hier wil je het etiket ‘veelbelovend’ op plakken. Wat een indrukwekkende zangprestatie, wat heerlijk dat prominente basspel en wat is de gitaar weer goed.
Ruby Dawn laat met “Beyond Tomorrow” horen heel wat in z’n mars te hebben. Het moet wel gek lopen willen we nooit meer iets van de band horen. Ik kijk nu al uit naar een opvolger.
© Dick van der Heijde 2023