2023 (Gentle Art Of Music)
“Crime Scene” is het achtste studioalbum met nieuw werk van de Duitse progband RPWL en hun 19e uitgave binnen hun discografie. Hieruit kun je afleiden dat het met de creativiteit en inspiratie bij het in 1997 opgerichte gezelschap wel goed zit. Wat heet? “Crime Scene” is wat dat betreft hun meest vooraanstaande album van de 19. Het concept waarbinnen gewerkt wordt, een zoektocht naar de donkere, morbide kant van de menselijke ziel, vormt het gezicht van de zes nummers. Zanger Yogi Lang neemt je op poëtische wijze mee in de breinen van de diverse creeps en je gaat genadeloos voor de bijl als je liefhebber bent van de band.
Persoonlijk vind ik de discrepantie tussen de zachtaardige stem van Lang en de lugubere personages waarover hij zingt fantastisch. Zo put Lang inspiratie uit de verhalen over onder andere Karl Denke, de seriemoordenaar en kannibaal uit Münsterberg die vele mensen heeft vermoord, ze opat of hun vlees op de markt als varkensvlees verkocht. Ook is daar de prachtige ballad Red Rose waarin de gedachtewereld wordt bezongen van de ziekelijk verliefde arts uit Florida, Carl Tanzler, die het lijk van z’n beeldschone patiënte stal, het balsemde en haar uiteindelijk zeven jaar bij hem in bed liet liggen.
Onbegrijpelijk dat er zulke beesten rondlopen zou je zeggen. Lang daarentegen belicht in z’n teksten al deze gruweldaden vanuit een zo breed mogelijk perspectief. De zanger zoekt het ook in algemenere zaken. Zo gaat het intrigerende Life Is A Cage over het huiselijke geweld van vandaag de dag. Maar ik ben niet echt een tekstenman, ik praat liever over de muziek en hang je jas maar op: ik ben nog niet uitgeluld.
Werkelijk elke noot van “Crime Scene” is subliem en die noten komen zo goed uit de verf omdat de productie van Lang en Kalle Wallner briljant is. Weer die Yogi Lang hè en toetsen dat hij spelen kan. Het is een waar genot om zijn Manfred Mann-inspiratie op de Moog in de laatste paar nummers van het album te horen kwetteren. Wie het meeste ontzag inboezemt is gitarist Kalle Wallner. Op zich is dat een open deur intrappen, Wallner is eigenlijk altijd de grootste smaakmaker bij de band. Ditmaal echter is zijn spel op de snaren ‘larger than life’.
Het intro van openingsnummer Victim Of Desire laat hij ontploffen in zaligheid en de gitaartonen daarna zijn uitmuntend getimed. De ritmische riffjes verderop zijn ook al zo lekker. Daarnaast kent het nummer fraaie dynamiekverschillen die hij erg mooi ondersteunt met sprankelend spel. En dan is er ook nog een vurige korte solo, pure verwennerij.
“Crime Scene” is in feite een aaneenschakeling van alleen maar sterke stukken. Melodielijnen, solo’s, overgangen, thema’s, tempo- en sfeerwisselingen, noem maar op. Alles trekt je naar het puntje van je stoel. Erg fraai is A Cold Spring Day In ’22 dat het drama van de familie Gruber beschrijft, een overval op hun boerderij die uitmondde in een slachtpartij van jewelste waarbij zes mensen werden onthoofd. Dit intense nummer heeft uiteraard een melancholische gitaarsolo. Ik kan me er helemaal in verliezen. Evenals in Life In A Cage waar de refreinen prachtig ondersteund worden door vocoder-achtige klanken. Lang zingt hier zo aangrijpend dat elk ijskonijn erbij zal ontdooien, zeker als daarna die fantastische finale met stuwend baswerk en een meeslepende solo van Kalle Wallner zich aandient. Met het epische King Of The World maakt RPWL het echt te bont, zoveel muzikale klasse. King Of The World heeft een tekst met een hoopvolle strekking over een wereld zonder angsten en tranen. Een flink basloopje introduceert het nummer, het onderstreept nogmaals welke talentvolle bassist nieuwkomer Markus Grützner is. Het fijne van deze riedel is dat hij meerdere keren in het nummer opduikt in een steeds ander arrangement. Het is een meeslepende brok muziek, intens en hartstochtelijk met als hoogtepunt het solostuk waar Lang en Wallner ver boven zichzelf uitstijgen. Dat deze solospot achterblijft met alleen mellotronklanken is een compositorisch staaltje genialiteit en zeker als daarna eerdergenoemde riedel, die ditmaal op de elektrische gitaar wordt gespeeld, de boel weer in gang zet. In de finale barst Lang net zo uit z’n voegen als de band zelf, bombast tot de max. Het afsluitende Another Life Beyond Control gaat met een vuige gitaarriff richting Hendrix van start. Het nummer ontwikkelt zich twee kanten uit. Aan de ene kant is er het verhaal van Karl Denke, eigenaar van de bijl op de voorkant van de hoes en aan de andere kant fungeert het nummer als afronder van het concept. Muzikaal betekent dat een smakelijke cocktail van Lenny Kravitz en Pink Floyd. Ik kan daar goed mee leven.
Dit waanzinnige album kent een abrupt eind en dat symboliseert volgens mij de vele levens die in één ruk tot stilstand zijn gekomen.
© Dick van der Heijde 2023