2006 (Reprise Records)
Het in 2006 verschenen “Living With War” is het 27ste studio-album van de Canadese singer-songwriter Neil Young. Over het algemeen zit hij in de hoek van de country en folk, maar ook een portie rock is nooit ver weg. Z’n muziek is vaak melancholisch en subtiel van aard met altijd iets aanstekelijks in zich. Op “Living With War” zijn de kaarten nogal anders geschud. We hebben het hier over een giftig protestalbum dat qua stijl naar eigen zeggen metal folk genoemd kan worden.
Neil Young komt op het album met een overstuurd gitaargeluid, simpele akkoordenreeksen, weinig finesse qua spel en zo goed als nul solo’s. Toch vind ik het een geweldig werkstuk. Tekstueel is het één grote aanklacht tegen de Amerikaanse president van dat moment, de conservatieve republikein George W. Bush. Vooral z’n buitenlands beleid met betrekking tot de oorlogen in Afghanistan en Irak krijgt er flink van langs op het album. Z’n leugenachtige, hypocriete manier van politiek bedrijven, tergt Neil Young dusdanig dat hij zich middels dit album opwerpt als spreekbuis voor de vele tegenstanders van Bush.
En dan doet Young iets werkelijk briljants. Hij laat namelijk z’n vocalen ondersteunen door een honderdkoppig koor dat als het ware de stem van het volk vertegenwoordigd. Het effect is groots, zeker in combinatie met de gedrevenheid van het powertrio. Neil Young heeft een sterke ritmetandem naast zich waarbij vooral drummer Chad Cromwell opvalt vanwege z’n overheerlijke mep. Verder is er nog in een aantal nummers smaakvolle decoratie van trompet en mondharmonica.
Na het zien van een foto in de krant met daarop een medische vlucht vanuit Irak van een aantal oorlogsslachtoffers schrijft Neil Young het nummer Families. Dit ontroert hem zó dat hij te maken krijgt met een enorme explosie van creativiteit. Binnen negen dagen is het album geknipt en geschoren. Gedurende 41 minuten horen we tien nummers die blaken van de spontaniteit. Eh, negen songs zijn door Young zelf geschreven, het afsluitende nummer America The Beautiful is een volkslied uit de 19e eeuw dat uitgevoerd wordt door uitsluitend het koor.
Het album opent niet onaardig met After The Garden en ook het daaropvolgende titelnummer Living With War komt goed over. Toch gaat het album pas echt spetteren met The Restless Consumer. Hier horen we het giftige van het album in optima forma. Wat een intensiteit. De hoge, nasale stem van Young klinkt fel, strijdlustig en heeft absoluut niet dat breekbare. Een soortgelijk nummer is Let’s Impeach The President dat de roep van het volk om Bush af te zetten indrukwekkend verklankt. Erg indringend is de passage met de geluidsfragmenten waar uitspraken van Bush worden omringd door de woorden flip en flop. Van de overige nummers heeft Shock and Awe met z’n heroïsch klinkende trompet ook heel wat cachet, evenals het Dylan-achtige Flags Of Freedom en het gedreven Lookin’ For A Leader.
“Living With War” is een gaaf album dat je vooral hard moet draaien. Het werkstuk heeft de schijn tegen nog al gedateerd te zijn. No way. Politici die onbetrouwbare draaikonten zijn: het is van alledag helaas.
© Dick van der Heijde 2022