2012 (Lynx Music)
Even een nieuw woord in het leven roepen: knuffelprog. “Stopover-life”, het derde album van de Poolse band Moonrise, het gezelschap rondom multi-instrumentalist Kamil Konieczniak, gaf me de inspiratie hiertoe. De tedere, o zo prachtige klanken van het album dienen absoluut een keer tussen de lakens geconsumeerd te worden.
Te horen zijn negen neoprog-getinte composities die stuk voor stuk om te zoenen zijn. Verwacht niet altijd expliciete neo-prog. Het is, op een aantal Jadis-achtige momenten na, meestal een soort softe muziek met een smeuïg, melodisch progsausje die je krijgt toebedeeld. Konieczniak geeft ze wat dat betreft de volle laag. De muziek is gedrapeerd op een ondergrond van diepe bassen en wollige synthesizerklanken. Wel moet worden opgemerkt dat je Moonrise het verkeerde bos instuurt als je deze ondergrond aanmerkt als donker. Er schijnt namelijk een heleboel licht op het album.
Konieczniak tuigt z’n muziek op met fraaie slagjes op de akoestische gitaar, lekkere toetsenthema’s en sprankelende pianopingels. Het is een gespreid bedje waarop de mede-bandgenoten waarlijk excelleren.
Allereerst is daar zanger Marcin Jajkiewicz. Met z’n aangename stem brengt hij eenzelfde soort warmte in de muziek aan als Gary Chandler bij Jadis. Hij heeft een tamelijk gewone stem die hij niet forceert met allerlei tierlantijntjes. Jajkiewicz is vooral een integere vocalist en die geloofwaardigheid heeft hij hard nodig in de door de vorige zanger (Lucasz Gall) geschreven teksten. Het gaat op het album over een stukgelopen relatie en het daarna opnieuw beginnen. Erg mooi is Blind Faces waarin Jajkiewicz z’n best doet alle emoties te toppen, waar hij glansrijk in slaagt. Eigenlijk maakt hij van elk nummer een plezierig luistermoment.
Wat m’n hart werkelijk gestolen heeft, is het sierlijke saxofoonspel van Dariusz Rybka dat zeer regelmatig in de nummers opduikt. Vanaf zijn lieflijke loopjes in het sferische titelnummer dat het album opent, vraagt hij om aandacht. Een helder thema als in Start Up Song is natuurlijk nooit weg, hoewel hij op z’n best is in de solo van Guardian Angel. Rybka kan gerust beschouwd worden als de kers op de taart en ja, later is hij bij Millenium gaan spelen.
Een andere smaakmaker is gitarist Marcin Kruczek die de ene na de andere gave solo laat horen. Denk wat dat betreft aan het spel van, komt ie weer, Gary Chandler. Al z’n verrichtingen zijn noemenswaardig, z’n bijdrage aan het daverende Flying In Empty Lands moet vermeld worden, maar ook die van Konieczniak zelf in het gedragen Unravel Your Soul. Ook het drumwerk van Grzegorz Bauer is overigens buitengewoon smaakvol. Het klinkt allemaal voortreffelijk.
Dit is een pracht-album en dat zal z’n effect hebben.
© Dick van der Heijde 2021