1988 (Virgin)
In de tweede helft van de jaren 80 maakt de Britse band It Bites behoorlijk furore met hun knap in elkaar zittende mengeling van prog en pop. Op hun drie studio-albums uit die tijd is goed te horen met hoeveel creativiteit zaken als neo-prog, hardrock en retro doorspekt worden met ingenieuze breaks, interessante samenzang en fraaie Holdsworth-achtige gitaarloopjes. In 1991 verschijnt het live-album “Thank You And Goodnight“ met daarop werk van hun laatste tour. Eigenlijk was het de bedoeling dat er een vierde studio album zou verschijnen maar omdat de band al zo goed als gestopt was, werd dit live album uitgebracht. Ruim 15 jaar later herenigt de band zich, zij het met John Mitchell als zanger/gitarist in plaats van Francis Dunnery.
“Once Around The World”, hun tweede album, stamt uit 1988 en kent dus de klassieke bezetting met mister Dunnery als frontman. Ik zeg dit even zo expliciet omdat ik zijn inbreng op het album werkelijk briljant vind. Oké, het album laat zich weliswaar beluisteren als een groepsprodukt. Toch is het Francis Dunnery die met z’n expressieve stem en z’n virtuoze gitaarspel het hardst m’n hart binnen fietst. Vlak uiteraard de andere jonge honden ook niet uit. John Beck jaagt zijn toetsen heerlijk door de nummers heen en bassist Dick Nolan en drummer Bob Dalton brengen constant leven in de brouwerij. De samenzang is een verhaal apart aangezien deze qua compositie vaak anders is dan de leadzang. De hoge achtergrondvocalen van Beck zijn hierin niet te versmaden. Het is een bijzondere band, dat It Bites.
Om de poppy kant van het bandgeluid wat meer te onderstrepen is op aanraden van Virgin (hun platenmaatschappij) Steve Hillage aangetrokken om enkele nummers te produceren. Zijn verrichtingen zijn terug te horen in de eerste vijf nummers. Dit zijn gelijk de minst complexe stukken van het album. Lekker pakkend zijn ze wel, neem opener Midnight en het gedreven Kiss Like Judas waar de onmiskenbare jaren 80 geluiden heerlijk in het ritme vallen. Het daaropvolgende Yellow Christian is een bijzonder nummer dat net als de gehele plaat de katholieke achtergrond van de bandleden weerspiegelt. Tekstueel gaat het over de ster van Bethlehem (Francis Dunnery is een kerstkindje), muzikaal horen we een kabbelend nummer met een zalig tussenstuk vol vreemde tellingen en andere geniale vondsten. Dit stuk ligt in de lijn van veel nummers daarna. Voor de volledigheid, Rose Marie en Black December completeren het Hillage-gedeelte, oftewel kant A.
De band vervolgt met Old Man And The Angel. Iedere keer als ik dit nummer hoor, ben ik zo blij als een klein kind aangezien de cd–versie met meer dan vijf minuten is uitgebreid ten opzichte van de drastisch ingekorte single–edit die op de lp staat. Te horen in deze full length version zijn sfeervolle toetsenpartijen, een paar lekkere gitaarsolo’s en een kwetterende Moog.
Aan de cd is ook een extra nummer toegevoegd, Hunting The Whale. Het is wat minder gepunteerd dan de gemiddelde It Bites-song maar niet minder aantrekkelijk. Tot twee keer toe zijn er contrasterende passages waarbij het stuk met het zeemansgezang erg opvallend is.
Maar er is meer. Met Plastic Dreamer was het liefde op het eerste gezicht. De prachtige zangarrangementen deden het en doen het nog steeds. Het nummer doet qua sfeer enigszins denken aan een band als Moon Safari. Een korte gitaarsolo en een triomfantelijk toetsenmelodietje maken het helemaal af.
En dan overtreft It Bites zichzelf. Het bijna 15 minuten durende titelnummer is een voortreffelijke epic. Het nummer zit boordevol tempo- en sfeerwisselingen. Deze zijn zo kundig in elkaar gezet dat ze je de adem benemen. De band schakelt er moeiteloos tussen kalme momenten Genesis, heftige gitaarriffs, passages ragtime en slapstick, toetsenextravaganza, dixieland en een finale in Yes-stijl met een kippenvelkwekende gitaarmelodie. Het nummer is zo fraai, bijna te mooi om waar te zijn.
“Once Around The World” is een bizar album waar de eerste vijf nummers met hun toegankelijkheid keurig de weg plaveien voor het meer complexe vervolg van het album. It Bites laat er meer dan eens horen dat ze een testosteronbom is die vol zit met bravoure, talent en urgentie.
© Dick van der Heijde 2022