2022 (Misty Tones)
Esthesis is een tamelijk nieuwe progband uit Frankrijk en het doet me goed dit gezelschap een platform te bieden. De band uit Toulouse wordt opgericht door toetsenist/zanger Aurélien Goude, niet geheel toevallig ook de componist en tekstschrijver van de songs. Qua stijl zit Esthesis een beetje in de hoek waar ook het eveneens Franse Air zit, dromerige progressieve artrock vol sprankelende jazzy-getinte piano en in het geval van het hier besproken album zijn er hier en daar wat blazers aan het bandgeluid toegevoegd. In 2000 debuteert de band met “The Awakening” en twee jaar later verschijnt “Watching Worlds Collide”. Esthesis weet hierop een perfecte balans te creëren tussen toegankelijke en eigenzinnige belevingen. Zo willen we dat zien.
Esthesis maakt op dit album muziek die op alle fronten boeit. Of het nu de kracht van opener Amber is, de ingetogenheid van de ballade Skimming Stones met z’n zinderende viool of de dynamische instrumentale track Vertigo, Esthesis ist immer gut. Aurélien Goude zelf speelt uiteraard de naden uit z’n sokken en hij zingt bovendien vrij aangenaam, gitarist Baptiste Desmares zet alles in een aantrekkelijk daglicht met spel dat varieert van psychedelisch tot uitbundig en de ritmetandem bestaande uit bassist Marc Anguill en drummer Arnaud Nicolau speelt dusdanig lekker dat je elk nootje wilt verorberen hetgeen overduidelijk naar voren komt in een nummer als Place Your Bets.
Goude weet in z’n composities goed om te gaan met het begrip herhaling. Zo blijf je in 57th Street twaalf minuten klaarwakker terwijl het er wemelt van de repetitieve structuren. Ook heeft de maestro erg veel kaas gegeten van het kleurenpallet aangezien fantastische blazers de donkere muziek meer betekenis geven. Met een bronstige tenorsax, een felle trompet en een euforische trombone in het arrangement zit je goed en als je dan ook nog strooit met zaken als viool, banjo en diverse samples ben je een auditieve weldoener.
Ik heb bands ze voor minder m’n hart zien stelen.
© Dick van der Heijde 2022