1991 (Musea)
Voor mij zijn de zeven tracks van dit album allemaal legendarisch. Het gaat hier over “Rings Of Earthly Light”, het debuutalbum uit 1991 van de vijfkoppige Italiaanse band Eris Pluvia. Het is het toonaangevende Musea die het album uitbrengt, een gebeurtenis die plaatsvindt in het jaar dat ik getroffen ben door een herseninfarct. Ik krijg altijd een melancholisch gevoel als ik de cd nog maar zie en als ik dan ook nog eens de wonderschone muziek hoor ben ik helemaal van de wereld.
Hoewel Eris Pluvia als band voor alle composities tekent, is het de inbreng van Alessandro Serri (zang, gitaar, dwarsfluit) en Edmondo Romano (blokfluit, saxofoon, achtergrondzang) die opvalt. Samen zijn ze verantwoordelijk voor het leeuwendeel van al die prachtige akkoorden, die fraaie melodieën en die sterke thema’s, oftewel: dankzij hen verkeer je constant in sferen à la het oude Genesis en Jethro Tull. Er zijn delicate tokkels op de akoestische gitaar, melodieuze partijen op de elektrische, dromerige dwarsfluitriedels en frivool spel op de blokfluit en saxofoon. Soms zit er een jazzy laagje over de muziek en ook de stem van Serri zorgt voor een enorme organiek.
Het album gaat van start met het epische titelnummer en daar kan je geen genoeg van krijgen. Ik heb de suite al duizend keer gehoord en het vakmanschap raakt me elke keer. Hoe smaakvol is die vrouwenstem in het derde deel? Aan In The Rising Mist de ondankbare taak deze tour de force op te volgen, maar het stemmige nummer slaagt met verve. Vervolgens komen er twee instrumentaaltjes waarvan het Oosterse Glares Of Mind erg aangenaam klinkt. De laatste nummers vallen in de categorie mooi-mooier-mooist. Het is met afstand de afsluiter die winnaar is en dat komt onder andere door die flitsende 6/8ste gitaarsolo.
Al met al is “Rings Of Earthly Light” een album om door een ringetje te halen en op het moment dat ik dit schrijf is de band nog steeds actief.
© Dick van der Heijde 2021