2010 (Kscope Music)
Met “We’re Here Because We’re Here”, het achtste studioalbum van Anathema, de band uit Liverpool, zet het progressieve gezelschap de deur naar een geweldige toekomst wagenwijd open. Machtig, wat een plaat. Het is op zich altijd wel gaaf als er een orkest aan het bandgeluid is toegevoegd. De samenwerking tussen Anathema en het London Session Orchestra gaat echter met zoveel intensiteit gepaard dat je als luisteraar volledig weggeblazen wordt.
Los van het orkest weet Anathema een goede balans te creëren tussen hun stevige kant en een prachtig melancholisch tegenwicht. Zo zijn de eerste twee nummers elk op hun eigen manier stevig te noemen. Nou ja, anderhalf nummer dan. Openingstrack Thin Air is met veel melodie namelijk enige tijd vrij mild, totdat de vervormde gitaar het nummer opblaast naar haast gothic-achtige proporties. Het daaropvolgende Summernight Horizon is een lekker robuuste wildebras vol knallend baswerk en opzwepende drums. Fraai is dan dat de band halverwege de melancholie induikt.
Vervolgens komt de band met een vijftal nummers die dit album nu al legendarisch maken. Vooral tracks als het gedragen Dreaming Light, het zinderende Everything waar een hoekig thema de lijnen uitzet en het fraai opgebouwde A Simple Mistake met enkele goed geplaatste metal-riffs, zorgen daarvoor.
Het moet de klus der klussen zijn geweest voor Steven Wilson om “We’re Here Because We’re Here” af te mogen mixen. Wat een weelde heeft hij onder de knoppen gehad. Schitterend hoe hij structuur in de complexe geluidslagen heeft weten aan te brengen. De muziek is op de juiste plaatsen grimmig, bombastisch, donker, teder en nog veel meer. Anathema kent subtiel gitaarwerk naast grauwe akkoorden, de toetsen en het orkest brengen diepgang aan in het geheel en de breedvoerige samenzang in combinatie met de vaak dubbele leadzang van Vincent Cavanagh en Lee Douglas is ook al een overtuigend resultaat.
Hoewel de band qua variatie ruim voldoende heeft aan z’n eigen input, zijn er toch een aantal gastbijdragen te horen. Zo doet Ville Valo (Hymn) de zang in Angels Walk Among Us, krijgt Presence een verteller en heeft de bombastische afsluiter Hindsight aan het begin en aan het eind een gesproken geluidsfragment. Het is zeer vermakelijk allemaal met als klap op de vuurpijl het filmische Universal. Het eerste stuk ervan is lekker slepend totdat een sprankelde piano het orkest aanjaagt tot grote hoogte.
“We’re Here Because We’re Here” klinkt buitengewoon aantrekkelijk. De combinatie van atmosferische muziek en interessante kracht heeft dit album buiten zichzelf doen keren. taalprepuS.
© Dick van der Heijde 2023