2002 (Rock Symphony)
De Braziliaanse band Aether heeft in z’n bestaan van half de jaren 90 tot ergens in het begin van de 21ste eeuw slechts twee albums gemaakt: “Visions” in 1999 en het hier besproken “Inner Voyages Between Our Shadows” uit 2002. Beide cd’s laten mooie, door Camel geïnspireerde symfo horen, muziek waar regelmatig ook een jazzrockfeel doorheen zit. Aether komt met materiaal dat je niet steil achterover doet slaan, maar het feit dat je na beluistering ervan nog steeds in je stoel zit is ook wat waard.
De band bestaat uit vier getalenteerde muzikanten die weten wat ze willen. Zo is daar gitarist Vinicius Brazil die overal z’n melodieuze spel doorheen heeft gevlochten. Vaak klinkt hij op een Andy Latimer-achtige manier relaxt, maar hij heeft ook dat priemende in zich van Mike Holmes (IQ). Z’n tonen gedijen voortreffelijk op de warme toetsenklanken waarmee Alberto Curi de muziek heeft aangekleed. Slechts een enkele keer is er een solo van zijn hand of klinkt er een thematisch figuur zoals in het stuk met de kerkorgelklanken van het instrumentale The Gate of tijdens de synthesizerpartijen in Scenes Of Wondering Beyond. Over het algemeen is z’n spel dus vrij wollig en langgerekt.
Ook is Curi verantwoordelijk voor alle leadzang op het album. Z’n stem klinkt lekker laid back zoals dat bij Camel ook de ronde doet en het accent waar hij mee zingt doet daar zeker nog een schepje bovenop. Dit komt goed naar voren in bijvoorbeeld opener Prayer For A New Meeting en het aangrijpende Forgiveness. Beide nummers zijn exemplarisch voor de epische opzet van het album.
Zo horen we gedurende 73 minuten slechts zes nummers en daar komt bij dat elk nummer op z’n beurt onderverdeeld is in een flink aantal subtitels. Echt schokkende sfeerwisselingen zal je dan weer niet tegenkomen. Wie daar geen nacht wakker van heeft gelegen is bassist Fernando Carvalho die met z’n zoevende virtuositeit stoïcijns door de nummers heen gaat. Hij is een genot om te beluisteren deze bassende Braziliaan. Erg fijn is de manier waarop hij samen met drummer Mario Leme de jazzrockharmonieën van zijn kompanen tot leven brengt. Het album schiet direct in die modus met het Al Di Meola-achtige intro van Prayer For A New Meeting.
Van de zes nummers die het album bevolken, zijn er vijf van eigen makelij. Dat betekent concreet dat de afsluiter een cover is en wel van Night On Bald Mountain van de Russische klassieke componist Modest Moessorgski. Niet alleen krijgt het werkstuk een typisch Aether-arrangement, ook zijn er twee zangdelen aan toegevoegd. Het is een smaakvol geheel met sterk toetsenspel van Alberto Curi.
Unaniem wordt dit album bestempeld als zijnde beter dan z’n voorganger. Een zoektocht naar “Inner Voyages Between Our Shadows” zal niet zo moeilijk zijn, in 2006 heeft Musea het album nog heruitgegeven.
© Dick van der Heijde 2022