Over “Going For The One” uit 1977, het achtste album van de Britse progressieve rockband Yes, is al het nodige gezegd en geschreven, vandaar dat ik het lastig vind er iets ‘nieuws’ aan toe te voegen. Die hele ophef dat het album in zaken als productie, bezetting, songlengte en hoesontwerp nogal afwijkt van het gebruikelijke, was aan mij geheel voorbijgegaan. “Going For The One” was namelijk de eerste Yes-lp die ik kocht en ik ben inmiddels vergroeid met de mooie muziek.“Going For The One” is dan ook mijn referentiepunt als het om Yes gaat.
Het verbaast me keer op keer dat ik als 14-jarig symfosprietje zo ontvankelijk was voor hun muziek, dat ik me toen al met graagte liet wegzinken in hun wereld. Ik wilde voor altijd deelgenoot zijn van dat subtiele gitaarwerk, die virtuoze en kolossale toetsenpartijen, dat zoevende basspel en die gedecideerde manier van drummen. Zanger Jon Anderson was de perfecte gids met zijn engelenstem. Gedurende een kleine 40 minuten wist hij me rond te leiden in de denkbeeldige hemel op aarde.
Het mooie is dat de impact van de beluistering bijna een halve eeuw later nog exact hetzelfde is. De opbouw brengt me steevast in vervoering en dan druk ik me nog zacht uit. Het album is opgenomen in Montreux (Zwitserland) en het kan haast niet anders dan dat daar een wel is met tonale wonderolie. De vijf nummers van “Going For The One” volgen elkaar fraai op en elke track heeft z’n intrinsieke bijdrage aan het geheel. Zo zijn de eerste vier nummers voor Yes-begrippen vrij kort en direct waardoor ze de ideale voorbode zijn op de 15 minuten durende afsluiter Awaken.
Het album gaat van start met het vlotte titelnummer Going For The One en het is de steelgitaar van Steve Howe die hier constant de aandacht opeist. Interessant is de ritmische ondergrond en hoe een ieder hierop anticipeert. Met name het toetsenspel van Rick Wakeman verdient er de volle aandacht. Prettig is ook dat het rockende nummer tegen het eind een lichtvoetig karakter heeft waardoor het een richtingaanwijzer naar de toekomst is.
Het daaropvolgende Turn Of The Century is een mooi ingetogen nummer dat te gevoelig is om het als ballade uit te roepen. Erg fraai is het slepende tussenstuk waar de piano lekker sprankelt en de gloedvolle gitaarnoten fonkelen. Het nummer vertelt het verhaal van een beeldhouwer wiens vrouw sterft. Hij maakt, terwijl hij rouwt om haar dood, een standbeeld van haar waardoor ze als het ware weer tot leven wordt gewekt. Anderson kreeg het idee van de opera La Bohème, met als extra inspiratie de Griekse mythologische figuur Pygmalion, die verliefd werd op een standbeeld dat hij maakte van een vrouw. Dat deze tekst typisch Anderson is laat zich raden.
Het door Chris Squire geschreven Parallels gaat van start met een heerlijk rockend kerkorgel, alsof het magistrale instrument ervoor gemaakt is. Het gaat hier om het orgel van de Saint Martin‘s kerk van het vlakbij de studio gelegen dorpje Vevey. Erg fijn is dat het nummer verder vol zit met begeesterde partijen gitaar en basgitaar.
Als we de plaat omdraaien (“Going For The One” is vooral een plaat: zei hij met respect) krijgen we Wonderous Stories voor de kiezen. Dit tamelijk toegankelijke nummer wordt onder meer op de vachalia gespeeld en de aanwezigheid van dit 12-snarige fado-instrument maakt het dan toch weer interessant. Met het nummer waan je je als het ware in een wachtkamer. Nee, niet van een dokter of iets dergelijks maar van het museum van de prachtigste progsongs.
Een schitterend piano-intro opent de deur voor het wonderschone Awaken. De eerste minuten van de epic zijn nogal zanggericht, terwijl de focus daarna meer gelegd wordt op de sfeer. De tuned percussie van Alan White heeft een betoverende uitstraling, eerdergenoemd kerkorgel klinkt subliem en het koor is fantastisch. De pedal steel van Steve Howe rijt de hemel open en de Moog van Rick Wakeman stopt alle gaten. Het eind van het nummer heeft een weidsheid waar je naar wilt blijven luisteren. High vibration go on.
Ik heb getracht in deze recensie zo objectief mogelijk te zijn. Missie mislukt.
© Dick van der Heijde 2022