2022 (Butler Records)
“D-Day II: The Final Chapter” is het vervolg op het in 2019 verschenen “D-Day”. 18 nummers telt het album. Nou ja, 9 eigenlijk maar ze komen stuk voor stuk dubbel zo hard binnen. Een jaar na het verschijnen van het indrukwekkende “D-Day” had Knight Area naarstig de behoefte om meer te zeggen. Het nieuwe album gaat niet zo zeer over een specifieke gebeurtenis, het handelt over de gevoelens van een soldaat en dan met name over de innerlijke strijd die hij voelt als de oorlog al jaren voorbij is. Knight Area weet als geen ander deze gevoelens met de nodige kracht en pracht om te zetten in muziek. Het is echt abnormaal treffend wat de band hier naar voren brengt en dat zegt iemand die nul ervaring met de materie heeft.
Knight Area doet z’n ding op dit album in slechts 40:33 minuten. Dat lijkt kort, het is de perfecte lengte waarbij in elke seconde de spijker op z’n kop wordt geslagen. Er zijn zo gezegd negen nummers, zeven reguliere, een akoestische versie van Freedom For Everyone en een bonustrack met een compilatie van de orkestrale arrangementen die op dit en het eerdere “D-Day” album te horen zijn.
Knight Area neemt geen halve maatregelen en opent dan ook sterk met het fantastische The Enemy Within. Deze mid-tempo progmetal song is een compositie van Gerben Klazinga en dat kan je horen. Regelmatig duiken er namelijk passages op die refereren aan het oude Knight Area, vooral de prominente toetsenescapades. Verder is er veel shreddend gitaarwerk te horen van Mark Bogert die af en toe met hemels mooie uithalen komt.
Het spel van Bogert drukt nog het meeste z’n stempel op de muziek, ongeacht het soort nummer. Zo is Peace Of Mind een door piano voortgedreven powerballad die steeds maar weer ontploft. Het resultaat is dat er veel industriele grimmigheid vrijkomt. Een ingeblikte galmstem doet er trouwens dienst als alter ego, een listige vondst. I Believe daarentegen heeft recht op de titel ‘meest stevige albumtrack’, al zou je dat door het prachtig orkestrale intro niet zeggen. Een absolute glansrol is weggelegd voor zanger Jan Willem Ketelaers. Het is allemaal geweldig: wat hij zingt, hoe hij zingt, z’n teksten, z’n klankkleur, alles.
For Those Who Fell is een gloedvol instrumentaal nummer met een melodieuze gitaar in de hoofdrol. Erg fraai zijn de onderliggende roffels van Pieter van Hoorn die sfeerverhogend werken. Het is een nummer dat volgens mij elke progband wel wil hebben.
Vervolgens presenteert Knight Area drie nummers die allen op hun beurt raak, raker, raakst zijn. The Dream is een compact staaltje robuuste heavy metal met enkele opjuttende akkoorden richting gothic. Het laat je vijf minuten lang het gemis van een soldaat z’n liefje voelen. Het gedragen The Journey Home kent zwierige momenten en wederom horen we weer een fraaie gitaarsolo. En dan dient Crossroads zich aan, de prachtige afsluiter van het gedeelte met nieuw werk. Het heeft een geweldige melodie en de intensiteit is overal torenhoog. Zo zijn de theatrale momenten er heerlijk doordrenkt met een gospel getinte sfeer. Magnifiek.
Knight Area heeft met dit tweede deel een fantastisch vervolg gemaakt op het indrukwekkende eerste “D-Day” album. Met dit tweeluik heeft de band een triomfantelijke zegetocht ondernomen waarin ze uiting hebben gegeven aan al hun emoties betreffende het onderwerp. Gevoelens van heldhaftigheid, pijn, leed, euforie en het hebben van traumatische flashbacks komen voorbij. Dit tweeluik, kan het waardiger?
© Dick van der Heijde 2022