1990 (eigen beheer)
De Rotterdamse band For Absent Friends heeft gedurende z’n bestaan vanaf 1987 tot op heden altijd kunnen bogen op de support van media en fans. Ik heb het zelf kunnen zien tijdens een van hun niet zeldzame concerten. Die fanatieke schare fans had de band natuurlijk niet voor niets verworven.
Eén en ander heeft alles te maken met hun sterke debuut-ep “Illusions”, een binnenkomer van jewelste. Het schijfje bevat slechts drie nummers en duurt nog geen twintig minuten maar wat een gretigheid komt er op je af.
Het bandgeluid houdt het midden tussen de jaren 80 Rush, het oude Marillion en een beetje Mike And The Mechanics. Onder het motto dat een band zo goed is als z’n drummer, is daar Ed Wernke. Door zijn speelse en creatieve benadering van de composities, waarbij hij veelvuldig een roffeltje op z’n snare doet, creëert hij de perfecte ondergrond voor een ieder. Zo legt hij een lekkere groove neer in opener Nurd Illusion. Het is maar een voorbeeld. Alles loopt als een trein. Tel daar het flitsende basspel van René Bacchus bij op en je hebt een basis om U tegen te zeggen. Luister wat dat betreft even naar het eind van Snow.
Deze gedrevenheid komt het lyrische gitaarspel van Edwin Roes enorm ten goede en ook de symfonische invullingen van toetsenist Peter de Jong krijgen hierdoor meer cachet. Het is een inkoppertje, de emotionele zang van Alex Toonen maakt het plaatje helemaal rond.
Vooral in het afsluitende The Stone maakt hij een buitengewoon professionele indruk, evenals zijn bandmakkers dat doen.
Het is For Absent Friends na deze ep voor de wind gegaan en terecht. Er verschenen nog vijf studio-albums plus nog een paar andersoortige dingen. Een goed begin blijkt eens temeer het halve werk.
© Dick van der Heijde 2021