1979 (A&M)
Je kan van Chris De Burgh vinden wat je wil, z’n album “Crusader” uit 1979 moet je minimaal een keer beluisterd hebben. Voor wie bekend is met het werk van The Alan Parsons Project zal dit album een feest der herkenning zijn. Op gitaar treffen we namelijk niemand minder aan dan de meesterlijke Ian Bairnson en de ritmetandem (je raadt het al) bestaat uit bassist David Paton en drummer Stuart Elliott. Om het geheel af te maken heeft De Burgh een beroep gedaan op arrangeur Andrew Powell die prachtige orkest-en koorpartijen voor het album heeft geschreven. Uiteraard is hij er zelf dirigent van en tevens heeft hij het album geproduceerd. Verwacht niet dat “Crusader” klinkt als een album van Parsons en Project, het is onmiskenbaar Chris De Burgh.
“Crusader” bevat twaalf composities die variëren van ballads tot mid-tempo popsongs met hier en daar een wat vlotter ritme. Acht nummers daarvan hebben een songmatige structuur, drie stukjes dienen de sfeer van het album en één track is aan te duiden als episch.
Het bijna negen minuten durende titelnummer steekt met kop en schouders boven de rest uit. Prachtige orkestraties met een De Burgh die al z’n gevoel eruit gooit, Bairnson die een geweldige gitaarsolo laat horen en het opzwepende koor in de finale maken dit nummer tot een filmische audiosensatie. Eigenlijk vormt het nummer de ontlading van alle tracks daarvoor.
Laten we eens wat nummers langsgaan, er valt heel wat te halen op “Crusader”. Opener Carry On toont mooi de twee kanten van de Ierse singer-songwriter. In een altijd intense modus weet hij zich dan weer gevoelig, dan weer uitbundig te uiten. Fraai pianospel en prachtige orkestraties omlijsten zijn aanwezigheid, terwijl hij grotendeels in de weer is met een soort AOR-light. I Had The Love In My Eyes is een typische De Burgh-ballade met een bloedmooie solo op de French horn tot slot. Eén van de spectaculairste ‘gewone’ nummers is Just In Time. Vooral het stuk na de tempoversnelling laat een ongehoord lekkere drive horen. Het zijn dit soort stukken die “Crusader” maken tot wat het is.
Het album laat goed de compositorische integriteit van De Burgh horen. Nummers als It’s Such A Long Way Home en Old-Fashioned People zijn mooie stukjes melancholie die het glazuur beslist niet van je tanden doen springen.
De conclusie is simpel: “Crusader” is een verrassend goed album. Je bent een dief van je eigen plezier als je dit album onbeluisterd laat.
© Dick van der Heijde 2021